بانک اطلاعات خدمات عروسی

اگر در باغ تالار مراسم عروسی خود را برگزار می کنید می‌توانید از چتر به عنوان وسایل تزیینی استفاده کنید، در اینصورت برای مواقع ضروری نیز آن‌ها را خواهید داشت. چترهایی را انتخاب کنید که با تم رنگ عروسی مطابقت داشته باشد. برای عروس‌ و داماد و ساقدوش‌ها حتما چتر درنظر داشته باشید. می‌توانید آن‌ها را در یک سبد قرار دهید و تزیین کنید. این یک ایده عالی و کاربردی برای باران‌های بهاری است؛ هم برای وقت غافلگیر شدن چتر تعبیه کردید و هم یک دکور زیبا برای مراسمتان ساختید

فصل بهار یاگر در باغ تالار مراسم عروسی خود را برگزار می کنید می‌توانید از چتر به عنوان وسایل تزیینی استفاده کنید، در اینصورت برای مواقع ضروری نیز آن‌ها را خواهید داشت. چترهایی را انتخاب کنید که با تم رنگ عروسی مطابقت داشته باشد. برای عروس‌ و داماد و ساقدوش‌ها حتما چتر درنظر داشته باشید. می‌توانید آن‌ها را در یک سبد قرار دهید و تزیین کنید. این یک ایده عالی و کاربردی برای باران‌های بهاری است؛ هم برای وقت غافلگیر شدن چتر تعبیه کردید و هم یک دکور زیبا برای مراسمتان ساختید

فصل بهار یکی از مناسب ترین زمان ها برای برگزاری مراسم عروسی است. طبیعت زیبا، گل های خوشبو، میوه های بهاری، همه و همه باعث می شوند تا بسیاری از عروس ها برای برگزاری مراسم عروسی خود منتظر این فصل از سال باشند. نکته اینجاست که برگزاری جشن عروسی در هر زمانی نیاز به دقت و برنامه ریزی زیادی دارد

انتخاب رنگهای شاد و تند مانند قرمز، سبز و بنفش بهترین پیشنهاد برای عروسی در فصل بهار است.

3. از یک لوگو یا علامت مخصوص استفاده کن که منحصرا برای عروسی تو طراحی شده باشد. مثل ترکیب اسامی یا ماه های تولد و نوشتن یک جمله بر روی تخته سیاه.

4. یک دایره عشق درست کن. یک دایره یا نیم دایره که به وسیله گل ها درست شده باشد و عروس و داماد در زمان عروسی در آن و بر روی صندلی بنشینند.

5.برای زیبا و شیک بودن عروسی بهترین کار استفاده از حلقه های گل بهاری است.

6. لباس عروس که در آن تور به کار رفته باش پیشنهاد طراحان است.

7. برای فصل بهار بهتر است فضاهای متفاوتی مانند یک مزرعه، باغ پر درخت یا کنار ساحل را برای عروسی انتخاب کنید.

از برگ‌های تازه برای تزیین میز استفاده کنید

انتخاب گل‌های تازه بهاری برای تزیین میز، یک انتخاب درخشان و زیباست؛ اما می‌توانید برای تزیین میزهای عروسی از ایده‌های دیگری هم استفاده کنید. در تزیین میز بیشتر از برگ استفاده کنید تا گل.

این کار هم هزینه تزیینات را کمتر می‌کند و هم زیبایی خاصی به میزها می‌بخشد.  سبزی و لطافت طبیعت با این کار به مراسم شما جلوه دیگری می‌بخشد

آمادگی برای هر تغییرِ پیش‌بینی‌نشده‌ی هوا، نکته‌ای که همیشه عروس و دامادها باید حواسشان به آن باشد.مخصوصا اگر قصد دارند که جشن خود را در بهار برگزار کنند. اگر برنامه‌ریزی عروسی به گونه‌ایست که جشن را در محیط باز ویا باغ می‌خواهید برگزار کنید، باران‌های ناگهانی بهار را در خاطر داشته باشید. بهتر است که در باغ یک ساختمان قرار داشته باشد و آمادگی پذیرایی در آن را داشته باشید.اگر محیط باغ، سالن و محوطه سربسته هم همراه داشت(باغ – تالار) که چه بهتر در غیر اینصورت نصب سایه‌بان می‌تواند جشن شما را از یک موقعیت پیش‌بینی نشده نجات بدهد

بهار فصل رنگ‌هایی مانند صورتی لطیف و بنفش است . شکوفه‌ها و گل‌ها همه رنگ ها ی لطیف و نرمی دارند. تم رنگ عروسی می تواند که صورتی خیلی روشن  و یا بژ روشن باشد. می‌توانید از طبیعت ایده بگیرید و این رنگ‌ها را با رنگ‌های پررنگ‌تر و پرانرژی‌تری ترکیب کنید و با استفاده از این تضاد هم لطافت بهاری را در مراسم خود داشته باشید و هم انرژی رنگ‌های پررنگی مانند بنفش...

 

در تمام ادیان و ملل عروس و داماد جشن عروسی خود را در  باغ عروسی برگزار کرده و زندگی مشترک خود را آغاز می نمایند. هر کشوری آداب و رسوم خاصی برای برگزاری مراسم عروسی دارد که این مطلب به آن اشاره خواهیم کرد:

1. در افغانستان، مردی که می‌خواهد با یک زن ازدواج کند یک دسته از موی سر او را می‌برد یا ملافه‌ای روی او می‌اندازد و آن زن را عروس خودش می‌نامد.

2. مردم فیجی معتقدند خدای ناگانانگا، که مراقب زوج‌های متاهل است، اجازه نخواهد داد یک شخص مجرد وارد بهشت مردم فیجی بشود و اگر آن آدم مجرد قبل از آنکه ازدواج کند بمیرد او را به خاکستر تبدیل خواهد کرد.

3. قبیله‌های بدوی پنان که در جزیره‌ی بورنئو (جنوب غربی فیلیپین) زندگی می‌کنند معتقدند که زنان تا روز عروسی‌شان روح ندارند.

4. دختران اعراب بدوی وقتی که 9 ساله می‌شوند اغلب شروع می‌کنند به دوختن لباس عروسی‌شان تا اینکه قبل از ازدواج و در سنین چهارده پانزده سالگی بتوانند دوختن آن را تمام کنند.

5. چون سفید در بعضی از فرهنگ‌های شرقی رنگ سوگواری است، در آن کشورها لباس عروس سفید رایج نیست.

6.عروس‌های یونانی معتقد بودند که اگر زیر شنل عروسی‌شان یک تکه قند پنهان کنند، زندگی زناشویی‌شان شیرین خواهد شد.

7. عروس‌های روم باستان زیر پوشش خود یک دسته گیاه، مثل سیر یا رزماری، حمل می‌کردند تا نماد وفاداری و باروری باشد و شیطان را از آنها دور نگه دارد. این گیاهان به مثابه‌ی نوع اولیه‌ی دسته‌گل‌ عروس امروزی به شمار می‌روند.

8. بعضی از پژوهشگران معتقدند که واژه‌ی “ماه عسل” از یک رسم توتونیریشه می‌گیرد که در آن زوج تازه عروسی کرده در خانه‌ پنهان می‌شدند و به مدت 30 روز تا زمانی که ماه در آسمان ناپدید می‌شد آب و عسل می‌نوشیدند.

9. در بسیاری از فرهنگ‌ها و در طول تاریخ رسم بر این بوده که داماد اغلب عروس را به کمک دوستان‌اش- که امروزه همان ساقدوش‌ها هستند- می‌ربوده است. بعدها، داماد همیشه سمت راست عروس می‌ایستاده است تا دست راستش-که همان دست شمشیر است- برای مبارزه‌/دفاع در برابر رقیبان حسود آزاد باشد.

10. دخترانی که طبق رسومات رایج گلبرگ‌های گل را در مسیر عبور عروس می‌ریزند می‌خواهند با این کار او را به سمت یک آینده‌ی شیرین و پربار هدایت کنند.

مطلب مرتبط: 50 بهترین نکته برای ازدواج از 50 کارشناس ازدواج

11. تقریبا در همه‌ی فرهنگ‌ها بر سر زوج عروسی کرده خوراکی‌هایی می‌ریختند که هر یک نماد چیزی بودند. به عنوان مثال، فرانسوی‌ها گندم، سیسیلی‌ها نان و نمک، و انگلیسی‌ها تکه‌های کیک به سمت عروس و داماد پرتاب می‌کردند. رومیان یا یونانیان قدیم آجیل، خرما، و گیاهان دانه‌دار پرتاب می‌کردند. بلغارها انجیر پرتاب می‌کرده‌اند.

12. در زمان‌های باستان مهمانان به عنوان یک یادگاری خوش یمن قسمتی از شنل عروس را پاره می‌کردند که بعدها این کار جای خود را به رسم پرتاب کردن دسته‌گل عروس داد.

13. در بعضی از مراسمات افریقایی گفتن این عبارت به تازه عروس و داماد که “خدا به شما 12 بچه بدهد” نشانه‌ی آرزوی خوب کردن برای آنها است.

14. طبق رسوم عروس را بغل کرده و از آستانه‌ی در عبور می‌دهند که نماد آن است که او راضی به ترک خانه‌ی پدری‌اش نیست یا به خاطر آن است که ارواح خبیث بر فراز آستانه‌ی در سرگردانند – به همین خاطر عروس را بلند می‌کردند و از در ورودی عبور می‌دادند تا از او در مقابل این ارواح محافظت کنند.

15. کیک عروسی به طور سنتی نماد خوش‌شانسی و باروری است و از دوران روم باستان بخشی از جشن‌های عروسی بوده است، دورانی که در پایان مراسم عروسی یک کلوچه را روی سر عروس خورد می‌کردند. در قرون وسطی، طبق این رسم لازم بود که عروس و داماد از روی آن کیک‌های کوچک همدیگر را ببوسند.

16. پاپ اینوسنت سوم اعلام کرد که بین نامزدی و ازدواج باید یک دوره‌ی انتظار رعایت شود، که این امر به ایجاد رسم دو حلقه‌ی جداگانه برای نامزدی و ازدواج منجر ‌شد. نخستین گزارش ثبت شده از حلقه‌ی نامزدی الماس در 1477 بود که شاه مکسیمیلیان اول از کشور آلمان(1459-1519) از ماری دو بورگونی(1457-1482) خواستگاری کرد و برای تضمین پیشنهاد خود به او یک الماس هدیه داد.

17. در دوران کتاب مقدس، کفش‌ نشان قدرت و اعتبار بود چون شخص را از زمین جدا می‌کرد، و بین او و بردگان و خدمتکاران پابرهنه تمایز ایجاد می‌کرد. برای به سرانجام رسیدن معامله‌ها از کفش‌ استفاده می‌شد و پدران به داماد خود در روز عروسی یک جفت کفش می‌دادند که نشان انتقال قدرت و اعتبار بود.

18. در بریتانیای کبیر، در روز عروسی بوسیدن یک شخص دودکش پاک‌کن برای عروس نشانه‌ی خوش‌اقبالی به شمار می‌رفت. چون ظاهرا او قدرت‌های بخصوصی داشت، و وقتی دودکش‌ را پاک می‌کرد، ارواح خبیث را نیز با آن پاک می‌کرد و از بین می‌برد.

 

طبق رسومات ما ایرانیان زوج جوان زندگی مشترک خود را با برگزاری مراسم عروسی در تالار پذیرایی شروع می کنند. اسلام انتخاب همسر را به عهده هریک از پسر و دختر گذاشته تا با واقع بینى, مآل اندیشى,تفکر و مشورت با والدین و افراد مطمئن, همسر خود را انتخاب کنند. جوانى که هنوز فراز و نشیب هاى زندگى و سختى ها و مشکلات فرا روى آن را به طور کامل تجربه نکرده, نباید خود را بى نیاز از مشورت با خانواده و بزرگ ترها بداند. ضمن این که بزرگان خانواده نیز نباید به حقوق فرزندان خود بى اعتنا و بى تفاوت باشند.

معیارهاى گزینش همسر
یکى از معیارهاى مهم در گزینش همسر, مسئله هم شأن بودن دختر و پسر است. اسلام به هم شأن بودن دختر و پسر در امر ازدواج تأکید کرده و با واژه (هم کفو) از آن یاد کرده است; یعنى دختر و پسر باید از نظر دین, اخلاق, فرهنگ و اصالت خانوادگى هم سنگ و همانند هم باشند. متأسفانه بعضى خانواده ها به معیارهاى غیر صحیح و ساختگى از جمله: ثروت, مقام و شغل, ماشین, خانه و غیره اهمیت بیشترى مى دهند و معیارهاى صحیح و اصولى را فرع بر آن ها مى دانند.

طبیعى است که با چنین نگرشى, زندگى استحکام و دوام طولانى نخواهد داشت. دین, اصول زندگى و اخلاق, رکن بهزیستى است. دختر و پسر دین دار و با اخلاق, شایسته یک دیگرند و در صورت ازدواج, سعادت مند خواهند شد. ازدواج خوب و شایسته هماره مایه آرامش روح و روان و آسایش جسم و جان است و اساس خوش بختى و سعادت دختران و پسران را بنیان مى نهد و زندگى آنان را پایدار مى سازد. اگر دختر و پسر هم شأن نباشند و تن به ازدواج دهند, نگرانى ها و ناراحتى هاى فراوانى را به وجود مى آورند.

مگر این که یکى هم رنگ دیگرى شود و با بى اعتنایى به معیارهاى اصولى, بنیان خانواده را بنا کنند, که البته چنین زندگى اى همانند ساختمانى است که پایه آن را کج بنا نهاده اند و هر لحظه احتمال ریزش دارد.
ازدواج در اسلام
اسلام با در نظر گرفتن نیازهاى واقعى و طبیعى انسان از یک سو و با عنایت به مصالح فرد و اجتماع از دیگرسو, ازدواج را به عنوان بهترین راه و مناسب ترین شیوه برگزید. اسلام, آدمى را از تنهایى و تجرد نهى مى کند و براى تأمین و ارضاى غریزه جنسى او, ازدواج را راه کار عملى مى داند و حتى در مواردى که خطر انحراف و فساد وجود دارد, ازدواج را بر او واجب و ضرورى مى داند.

اهداف والاى ازدواج در اسلام

خوددارى از گناه، و مصون ماندن از آلودگى، و در امان رفتن از عصیان و طغیان.
خانه پاک
پاک و پاکیزه ماندن یک جوان چه پسر و چه دختر، چه مرد و چه زن، در صورتى که ازدواج نکنند، از فساد و افساد، امر غیر ممکن به نظر مى رسد.
در چند ملیون مرد و زن، یافتن جوانى پاک، و انسانى باعفت و خوددار از گناه، بشرطى که ازدواج نکرده باشند، مسئله اى مشکل به نظر مى آید.
اگر جوانى را در پاکى و پاکیزگى ظاهر و باطن یافتیم، در حالى که ازدواج نکرده باشد، باید بگوئیم او از اولیاء الهى است.
خانه اى که مرد و زن آن بدون صورت گرفتن ازدواج در آن زندگى مى کنند، خالى از فساد نیست.
مرد بدون همسر، و زن بدون شوهر، در صورتى که غرائز و شهوات آنان زنده است، و فشار غریزه و شهوت بر آنان سنگین است، جداى از فساد هر چند اندک، و بریده از مشکلات گوناگون روحى و خانوادگى و اجتماعى نیستند.

ازدواج، این حقیقت الهى و طبیعى، آسان کننده پاره اى از مشکلات و عاملى براى تداوم پاکى جوانان، و حفظ عفت و تقواى آنان است.
بناى یک خانه در جامعه در صورتى با سلامت و آرامش قرین مى شود، که مرد و زنى با تحقق دادن ازدواج و رعایت حقوق یکدیگر در آن زندگى کنند.
خانه مسلمان در هر سرزمینى که هست باید پرتوى از وحى، و جلوه اى از یاد خدا، و محصولى از رفعت و بلندى و عظمت، و میوه اى از تسبیح حق در شب و روز باشد.

 

امروزه فقط مراسم عروسی را در تالار عروسی جشن می گیرند. در حالی که در گذشته تمامی مراسمات اعم از نامزدی و بله برون و حنابندان و عروسی را جشن می گرفتند. دوران نامزدی خیلی طول نمی‌کشید. بالاخره خانواده داماد خبر می‌داد که فلان روز، ساعت سعد است و می‌خواهیم دختر را عقد کنیم. بعد از تعیین ساعت زمان مبارک، اسباب عقد، طبق‌کشان به خانه‌ عروس برده می‌شد. اسباب عقد شامل آینه و شمعدان، خوانچه‌ نان و اسفند، رخت عروس، طبق نقل و کاسه‌ نبات، طبق کله‌قند، طبق میوه (ظرف‌های میوه تقریبا به قد و اندازه یک آدم بود)، طبق شیرینی، شیشه‌های گلاب و قوطی هل و... بود.

چند زن، دستمال‌های نقل را جلوی آشنایان می‌گرفتند و به‌این‌ترتیب، آنها را به مراسم دعوت می‌کردند. (در آن دوران، کارت دعوت متداول نشده بود) اما دعوت‌های مردانه این‌طور بود که یک مرد خوش‌خطی چندین «رقعه فدایت شوم» برای دوستان و آشنایان می‌نوشت و غلام بچه‌ها این دعوتنامه‌ها را می‌رساندند. روز پیش از عقدکنان در خانه داماد، رخت‌های نبریده، چادر و چاقچور، روبنده و کفش زردوزی عروس را در بقچه‌های اطلس و ترمه می‌پیچیدند و داخل خوانچه می‌گذاشتند و در خوانچه بعدی کیسه‌های حنا، رنگ و سدر قرار داشت. در خوانچه سوم 10، 20 جفت کفش زنانه که باید میان کارکنان حمام زنان، جامه‌دار، آبگیر و... تقسیم شود. خوانچه چهارم، خوانچه اسفند پای عقد بود که هنوز هم معمول است و بعد از آن خوانچه‌های شیرینی، میوه و طبق‌های آجیل و کاسه نبات بود. در یک خوانچه هم چندین کله‌قند، چند بسته چای و چند شیشه شربت گوناگون قرار داشت.

در لباس عروس هم نباید گرهی باشد و بندهای لباسش سر سفره عقد باید باز باشد. عروس با گرفتن چند لیره و اشرفی از قوم شوهر، بله را می‌گفت و هلهله زن‌ها نشان از بله‌گفتن عروس بود و سرانجام عاقد، خطبه را می‌خواند و مطرب‌ها که پیرامون حوض خانه بودند، موسیقی می‌نواختند. در این هنگام بالاخره داماد اجازه داشت به مجلس زنانه بیاید و عروس برگزیده مادر و اقوامش را ببیند. در این هنگام مادر داماد پارچه توری را از روی صورت عروس برمی‌داشت و مادر عروس هم شیرینی خانگی تعارف عروس و داماد می‌کرد تا هر دو به دست خودشان آن شیرینی را دهن یکدیگر بگذارند و شیرین‌کام شوند. عقد که تمام می‌شد، مغز یک فندق را درآورده در جیوه می‌ریختند و سوراخ آن را با موم می‌گرفتند و آن را همراه عروس می‌کردند تا همین‌طور که جیوه در فندق می‌لغزد، دل داماد نیز برای عروسش بلغزد و هوو سرش نیاورد.

در برخی خانواده‌ها در دوران نامزدکنان، داماد اصلا حق نداشت از در خانه عروس رد شود. بعضی از دامادها که زرنگ بودند به فراش و دایه خانه دختر پول می‌دادند تا هنگامی که نامزدشان از خانه بیرون می‌آید، آنها را خبر کند. خانواده عروس هم که از این داستان‌ها بسیار شنیده و از این نقشه‌ها باخبر بودند اصلا اجازه نمی‌دادند دختری که نامزد دارد به کوچه برود. چه‌بسا بسیار اتفاق افتاده بود، دختری که چند ماه تا یک سال نامزد بود، پایش را از خانه بیرون نمی‌گذاشت. خانواده پسر وظیفه داشت در ایام عید مانند عید فطر، عید قربان یا عید غدیر برای دختر هل، پارچه نبریده، یک تکه جواهر یا شیرینی و میوه بفرستد اما دسته‌گل یا طبق گل رسم نبود زیرا تا 80، 90 سال گذشته دکان و مغازه گلفروشی در تهران وجود نداشت و کسی به گل اهمیت نمی‌داد.